Դեռ փոքր էի, տասնչորս տարեկան հազիվ լինեի։ Մի առավոտ մեր հարևան Արթենանց Արշակը մեր դուռը ծեծեց։ Բաց արի։ – Հրացանդ տուր,- ասաց,- Ջուխտակ աղբյուրներում նա- պաստակներ եմ տեսել, ո՞նց լինի, որ մեկը չբերեմ։ Հրացանս տվի՝ գնաց։ Կեսօրին Արշակը վերադարձավ՝ քրտինքի մեջ կորած։ – Մեկին մի թեթև վիրավորեցի, Բադալանց բլուրն անց- կացավ–կորավ, չգտա,- ափսոսանքով հաղորդեց նա։ – Այ բալամ, որս անելը հո փլա՞վ չի, ամեն մարդի բան չի,- լոպազ-լոպազ ասացի ես ու հրացանը նրա ձեռքից առնելով, ճամփա ընկա։ Հասա Արշակի ասած տեղը, փափուկ ձյան վրա պարզ երևում էր նապաստակի բոլորովին նոր հետքը։ Երեք ոտքով էր վազել, ուրեմն մեկը վիրավոր է։ Մի քանի քայլ չարած, ձյան վրա արյան հետքեր նկատեցի։ «Սա իմ ձեռքիցը չի պրծնի»,- ուրախ մտածեցի ես և առաջ գնացի։ Հետքն անցնում էր քարերի կոճղերի արանքով, մացառների միջով։ Մի բարձր տեղ վիրավորը նստել էր։ Ձյան վրա պարզ երևում էին նրա երեք թաթերի դրոշմած հետքերը, իսկ աջ թաթի տեղ արյուն էր թափվել և ալ կարմիր ներկել սպիտակ ձյունը։ Դիմացս մի մեծ քար կար, հետքն այդտեղ կտրվում է։ Հասա, կռացա, ներս նայեցի քարի տակի արանքից, նապաստակը պառկել էր բնի հատակին և իր վիրավոր ոտքը թաղել մի ուրիշ՝ ավելի փոքր նապաստակի տաք ու փափուկ մազերի մեջ։ Վիրավոր նապաստակը մի խղճալի հայացք գցեց ինձ վրա և փախչելու փորձ չարավ։ Ես անմիջապես շուռ եկա և քայլեցի դեպի գյուղ։ 57 Այդ խղճալի հայա՜ցքը… Պատահեց Արշակը. անասուններին ջուրն էր տանում։ Հեգնանքով նայում է ու հարցնում. – Հ՞ը, բերի՞ր… Չէ՛… Բա լոպազանում էիր։ Ի՞նչ ասեի… Կամ որ ասեի՝ կհասկանա՞ր…
- Դուրս գրիր անծանոթ բառերը և բացատրիր:
Ջուխտակ-զույգ, Բադալանց, բալաամ-որդի, լոպազ-մեծամիտ, դրոշամած-տպված, ալ-կարմիր, հեգանանք-ծաղրանք, լոպազանում-մեեծամտություն։
- Պատմվածքից դուրս գրիր այն տողերը, որոնք շատ հավանեցիր:
Պատահեց Արշակը. անասուններին ջուրն էր տանում։
- Ի՞նչ սովորեցիր պատմվածքից:
Ես սովորեցի, որ չի կարելի կենդանաիներին վիրավորել, որովհետև այսպիսի ասածվածք կա «Արա ան ինչ,որ ուզում ես քեզ անեն միուսները»։
- Նկարիր պատմվածքի քեզ համար ամենահետաքրքիր հատվածը:
Լրացուցիչ առաջադրանք՝
1.Համառոտ (5-10 նախադասությամբ) պատմիր պատմվածքը:
Դեռ փոքր էի, տասնչորս տարեկան հազիվ լինեի։ Մի առավոտ մեր հարևան Արթենանց Արշակը մեր դուռը ծեծեց։ Բաց արի։ – Հրացանդ տուր,- ասաց,- Ջուխտակ աղբյուրներում նա- պաստակներ եմ տեսել, ո՞նց լինի, որ մեկը չբերեմ։տուն եկավ քրտինքը քամված։Իսկ Արշակը ասաց,-Հը ուր է նապաստակդ։
-Վիրավորեցի, բայց փախավ,-Պատասխանեց ընկերը։ Եվ Արշակը գնաց, որ ինքն բռնի այդ նապաստակին։Արշակը գտավ տեսավ նապաստակին գնաց բռնելու և հետո նապաստակը խղճալի հայացք ընթունեց և Արշակը խխճեց նապաստակին և տարավ արյունը մաքրեց ջրում։
2.Երբևէ ունեցե՞լ ես առիթ շփվելու որևէ կենդանու հետ, որը թեկուզ մեկ օրով փոխել է քո առօրյան: Պատմիր այդ մասին:
Իմ եղբոր ծնունդին եղբորս նվիրեցին թութակ և մենք նրա անունը դրեցինք Կուզիա, մենք շատ ուրախացանք։Եվ երբ քուրիկս ծնվեց նրան Կուզիաի փետուրները շատ վնասակար էր, մենք Կուզիաին նվիրեցիք դպրոցին և Կուզիան մեզ սկսեց կարոտել նա սիրո կարիգ ուներ և մենք մի օր գնացինք կուզիաին տեսնելու և պարզվեց, որ նա այլևս չկա։
2.Երբևէ ունեցե՞լ ես առիթ շփվելու որևէ կենդանու հետ, որը թեկուզ մեկ օրով փոխել է քո առօրյան: Պատմիր այդ մասին:
Իմ եղբոր ծնունդին եղբորս նվիրեցին թութակ և մենք նրա անունը դրեցինք Կուզիա, մենք շատ ուրախացանք։Եվ երբ քուրիկս ծնվեց նրան Կուզիաի փետուրները շատ վնասակար էր, մենք Կուզիաին նվիրեցիք դպրոցին և Կուզիան մեզ սկսեց կարոտել նա սիրո կարիգ ուներ և մենք մի օր գնացինք կուզիաին տեսնելու և պարզվեց, որ նա այլևս չկա։